من زنم…
من زنم…
بی هیچ آلایشی…
حتی بی هیچ آرایشی !
او خواست که من زن باشم …
که بدوش بکشم،بار تو را که مردی !
و برویت نیاورم که از تو قویترم ...
آری من زنم...
او خواست که من زن باشم ...
همچنان به تو اعتماد خواهم کرد ...
عشق خواهم ورزید ...
به مردانگی ات خواهم بالید ...
با تمام وجود از تو دفاع خواهم کرد ...
پشتیبانت خواهم بود ... و تو ...
مرد بمان!
این راز را که من مرد ترم
به هیچ کس نخواهم گفت
.
.
.
من زخم‌هایِ بی‌نظیری ...
من زخم‌هایِ بی‌نظیری به تن دارم
اما تو مهربان‌ترین‌شان بودی
عمیق‌ترین‌شان
عزیزترین‌شان
بعد از تو
آدم‌ها
تنها خراش‌های کوچکی بودند بر پوستم
که هیچ‌کدام‌شان به پایِ تو نرسیدند
به قلبم نرسیدند
